Ashwagandha — pochodzenie, właściwości i działanie

Jednym ze skutecznych sposobów poprawienia stanu zdrowia i samopoczucia jest ziołolecznictwo. W ostatnich latach popularność zyskuje ashwagandha. Mimo iż jest ona znana i używana od tysięcy lat, a także jest cennym ziołem Ajurwedy, czyli tradycyjnej medycyny Indii, w dalszym ciągu nazwa tej rośliny brzmi dość tajemniczo. Przeczytaj artykuł, a poznasz właściwości, działanie i zastosowanie tego zioła. Ciesz się zdrowiem na dłużej!

Co to jest i skąd pochodzi ashwagandha?

Ashwagandha, inaczej nazywana witanią ospałą lub indyjskim żeń-szeniem to roślina subtropikalna, zaliczana do rodziny psiankowatych. Występuje przede wszystkim w Azji, ale można spotkać ją także w niektórych rejonach krajów śródziemnomorskich, w Afryce, Australii i Ameryce, zwłaszcza wysokich regionach Himalajów, Przylądku Dobrej Nadziei i Wyspach Kanaryjskich.

Żeń-szeń indyjski do celów leczniczych uprawia się na terenach otwartych i polach uprawnych. W tradycyjnej medycynie ashwagandhę stosuje się powszechnie na wiele dolegliwości.

Zastosowanie korzenia i owoców ashwagandhy, czyli moc bioaktywnych substancji

Wykorzystuje się części nadziemne rośliny, głównie owoce i liście. Wyjątkowo cenny jest też korzeń witanii ospałej ze względu na zawartość wielu bioaktywnych substancji, w tym witanolidy, które działają podobnie jak składniki klasycznego żeń-szenia. Warto jednak podkreślić, że ashwagandha nie powoduje nadmiernego pobudzenia, co jest typowe dla jej odpowiednika z Chin.

Jakie właściwości ma ashwagandha? - poznaj zalety z włączenia jej do swojej diety

Ashwagandha, podobnie jak miłorząb japoński, żeń-szeń lub różeniec górski, zalicza się do adaptogenów. Dzięki tym naturalnym związkom roślinnym organizm łatwiej przystosowuje się do niekorzystnych warunków. Oprócz tego chronią one przed skutkami stresu oraz wpływają normalizująco, co wspomaga osiągnięcie homeostazy w organizmie.

Suplementując ashwgandhę do organizmu dostarczane są:

• saponiny;
• witanolidy;
• flawonoidy;
• witaferyny;
• alkaloidy.

Każda z wymienionych substancji chemicznych wykazuje pozytywny wpływ na zdrowie, dzięki czemu roślina ta działa przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie.

Prozdrowotne działanie ashwagandhy. Kiedy warto ją stosować?

Żeń-szeń indyjski to środek na wiele schorzeń. Przede wszystkim jako adaptogen działa uspokajająco i łagodzi skutki stresu. Z tego względu roślina ta jest polecana do wspomagania terapii i leczenia stanów lękowo-depresyjnych, bezsenności i zmęczenia. Co więcej, łagodzi objawy menopauzy, przeciwdziała bezpłodności u mężczyzn, a także pomaga przy zapaleniu stawów i odczuciach bólowych.

Roślina jest źródłem żelaza, a przy tym wykazuje działanie antyoksydacyjne i wspomagające prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego.

W ostatnich latach wspomagająco włącza się ashwagandhę przy farmakoterapii neuropatii u diabetyków, a także chorych na Alzheimera.

Można przyjąć, że osoby suplementujące ashwagandhę cieszą się lepszym samopoczuciem, siłami witalnymi oraz sprawnością umysłu. Jest to więc roślina, dzięki której można skutecznie obniżyć ryzyko wystąpienia chorób cywilizacyjnych.

Jakie korzyści zdrowotne daje włączenie ashwagandhy do swojej diety?

Uznaje się, że regularne stosowanie ashwagandhy:

• korzystnie wpływa na układ odpornościowy;
• wspomaga pracę układu nerwowego;
• przyczynia się do uregulowania hormonów tarczycy;
• dodaje energii i redukuje zmęczenie;
• poprawia koncentrację;
• wspomaga normalizowanie poziomu cukru u osób chorych na cukrzycę II typu;
• wspomaga pracę trzustki oraz zwiększa wrażliwość insulinową;
• zmniejsza stan zapalny w organizmie;
• usprawnia pracę mózgu;
• wspomaga odchudzanie;
• wzmacnia kondycję i wydolność organizmu;
• korzystnie wpływa na jakość snu.

Warto dodać, że ashwagandha jest uznawana za bezpieczną roślinę dla organizmu, jednak dobrym zwyczajem jest zachowanie ostrożności w jej stosowaniu, szczególnie w przypadku przyjmowania leków na stałe. W takim przypadku włączanie ziół lub innych produktów leczniczych należy  poprzedzić konsultacją medyczną, aby wykluczyć ryzyko interakcji substancji roślinnych z lekiem, co może powodować groźne skutki zdrowotne.